boerderblij in juli

juli, hoogseizoen op de boerderij

Juli  is, samen met de maand augustus, de tijd dat er veel te beleven valt op de boerderij.

Het is een komen en gaan van campers, de pipowagen wordt bewoond door gasten uit diverse landen, de alpaca's en ezels wandelen met ieder die dat wil.

waar ik het zelf meest van geniet is de  feedback van gasten:

'ik heb het paradijs gevonden' .... 'prachtig die tuin'.... 'wat een fijne sfeer  hier'.....'fresh air'....

En nee, het is niet omdat ons erf strak, schoon en geordend is. Het is de sfeer van groei en bloei, beweging en liefde.  Een uitbundige moestuin, waar de frambozen zo voor het plukken hangen. Een vijg die zoet geurt, bloemenpracht met bijengezoem.  Ga eens bij het hek van de weide  staan, neem de tijd... en langzaamaan komt er een alpaca jou persoonlijk begroeten. Het gebalk van ezels als je langs wandelt, het is de sfeer van onthaasting en ontspanning, acceptatie en tevredenheid.

Ook de rand langs het water, waar  de eetbare begroeiing groeit, ziet het  er al mooi uit. Veel bloemen, jonge fruitbomen, pompoenen, en zelfs decoratieve sperziebonen.  Het is voor mij nog wel wat ontdekken hoe we dat het beste kan vormgeven. Zeker in deze zomer waar de temperaturen wat laag blijven is het nog niet precies wat we in ons hoofd hadden. Maar is dat nou ook niet juist wat we willen? Leven vanuit het natuurlijke tempo, niet vanuit regie. Volgend vanuit mogelijkheden, niet botsend tegen grenzen van onze eigen plannen?

Onlangs sprak ik met iemand over onze ideeën en wensen voor het leven op onze boerderij. Hij introduceerde bij mij een prachtig woord:

escapisme. Wikipedia omschrijft het zo: De psychologische neiging of gewoonte om de zorgen van het alledaagse leven en de daarbij behorende verplichtingen te vergeten.

Wat een heerlijk idee dat wij een ander dat kunnen bieden.  Even ontsnappen, even tot rust komen. Geen auto's die voorbij rijden, geen agenda die eist, gewoon rust.

Het is hier stil 's nachts, op het geluid van de uilen na. En vergeet niet die prachtige zonsondergangen.

En als ik zelf even wil ontsnappen? Dan pak ik m'n spinnewiel, ga onder de grote linde zitten en droom weg met de wol van Jopie in mijn handen, spinnend en genietend van mijn eigen plekje.

En daarom blijf ik klein. Een kleine camperplaats, slechts 5 plekken. Maar 1 pipowagen, voor 4 bewoners. Maar 4 alpaca's om in kleine groepen mee te wandelen. Maar 2 ezels om op stap te gaan met 1 gezinnetje. Maar wel een grote tuin. Veel ruimte, en veel sfeer.

Wij delen ons hele erf graag met de gasten die er zijn. Wie zijn camper parkeert op de camperplaats, verblijft op de hele boerderij.